บทที่ 346

“อย่าถือสากับสิ่งที่ข้าพูดเลย เจ้ายังเด็ก ยังมีหนทางอีกยาวไกล”

“รู้แล้วน่า ขี้บ่นจริงๆ” มู่หรงตี๋เอ่ยเช่นนี้ แต่สายตากลับไร้ซึ่งความรำคาญแม้แต่น้อย เมื่อซือลั่วพูดจบ เขาถึงได้ถามเว่ยฉงซีว่า “ข้ายังไม่ได้กินข้าว ยังมีโจ๊กอยู่ไหม”

"ไปหาหรูฮว่าเอง" เว่ยฉงซีคร้านจะสนใจเขา

มู่หรงตี๋ไปหาหรูฮว่าจริงๆ

หรูฮว...